Munacatê Hezretê Wenis(Yûnus) Îbnê Mettayî (‘ela nebîyyîne we ‘eleyhîsselat û wesselam) munacatêko tewr xurt o û tewr muhîm wesîleyêkê îcabetê dua yo.
Kilmê meselaya vengdaya ê Hezretê Wenis ‘eleyhîsselamî: Erzîyayo behr, yew maseyo gird ey tiro kerdo (gilba xo ro war kerdo), behr bahozin, û şewe şemateyin û tarî, û her het ra hêvî birîyaye yew wazîyet de, munacatê ey[2] ![]() Madem halê mayo rastikên no yo. Ma zî, tabîyê Hezretê Wenis ‘eleyhîsselamî bibî, rîyê xo heme sebeban ra bitadî, rasterast xo fînî Rebbê xo, ke Musebbîbul Esbab o, û ma ganî[3]
vajî û ma ganî ‘eynelyeqîn fehm bikerî ke, tena o zat şêno ziraranê îstîqbal, dinya û hewayê nefsî, ke ğeflet û delaletê ma ra duştê ma de îttîfaq kerdî, biqewirno. Çunke îstîqbal bin emr û hemtê ey de, dinya bin hukm û îdareyê ey de, nefsê ma ey ra gîreydaye bin îradeyê ey de yo. Gelo bêğeyra xaliqê ‘erd û asmênî çi sebeb est o ke, xatirayê tewr hurdî û pinanî, ke ma qelbê xo ra vîyarnenî, bizano? Û semedê ma pê îcadkerişê axîretî, îstîqbalê ma roşn bikero û se hezar pêlê fetisnayoxanê dinya ra ma xelas bikero –haşa- bêğeyra zatê Wacîbul Wicûdî hîç yew çîyek, hîç yew cîhet ra, bêdestûr û bêwaştişê ey, besenêkeno ardim bikero û bibo xeleskar. Madem heqîqetê hal wina yo. Senî xeyrê ê munacatî ra maseyê Hezretê Wenis eleyhîsselamî; ey rê bi merkûb, botêka binawe, û behrê ey; kewt şiklê çolêka weşiki, û şewe; şeklê rûçikêko narîno mehtabin girewti. Hem ma zî ganî sirrê ê munacatî reyra [4] vajîme. Ma nîyadayîşê rehmetê ey, bi cumleya
reyde îstîqbalê xo rê, bi çekuya [6] Welhasil: Madem merdim, hetê heme taybetîyê xo ra, senî tewranîye ra ğemgên û dilteng beno, zelzele û lerzayîşê erd û zelzeleyo gird ê wextê qîyametê kaînatî ra zî ğemgên û zerteng beno. Û senî ke merdim mîqrobêko hurdî ra terseno, estareyo boçino ke estareyo xişn ra peyda beno ra zî terseno. Hem senî keyeyê xo ra hes keno, dinyaya xişn ra zî o tewir hes keno. Hem senî bexçeyê xoyê qijkek ra hes keno, ay hewa zî zerrî ra Cenneto bêhed û bêpeynî ra zî hes keno. Helbet merdimêko winasî rê pawitox, rebb, setar, xeleskar, meqsûd winî yew zat keno bibo ke, heme kaînat îdareyê destê ey de, zerrat û gerdonî binê emrê ey dî. Helbet merdimêko winasî her dem Yûnusane (sey Wenisî) hewcedarê vatişê [8]
yo.
Tirkî ra tadayox: Serdar Bedirxan Redaktekerdox: W.K.Merdimîn |
[1] Namebê Homay ke rehman û rehîm o.[1] (Homay mi!) bêğeyra to îlahêk çin o, ti heme kemanîye ra pak î. Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.” (Sûreya Enbîya: 87)[1] (Homay mi!) bêğeyra to îlahêk çin o, ti heme kemanîye ra pak î. Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.” (Sûreya Enbîya: 87)[1] (Homay mi!) bêğeyra to îlahêk çin o, ti heme kemanîye ra pak î. Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.” (Sûreya Enbîya: 87)[1] Ti heme kemanîye ra pak î.[1] Bêğeyra to îlahêk çin o. [1] Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya. [1] Bêğeyra to îlahêk çin o, ti heme kemanîye ra pak î. Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.” (Sûreya Enbîya: 87) [1] Ma to heme tewir kemanîye ra durî û pak vînenîme. Bêğeyra çîyo ke to ma musnayî, qe zanayîşê ma çin o. Bêşik Ti heme çî rast zanî û heme çî hîkmet reyra kenî.” (Sûreya Beqera: 32) |
VAJNAMEYEK
lem’a: Parıltı, parlayış, parlama
baxusûs: Özellikle, en çok, hele hele
fazîlet: Kişiyi ahlaklı, iyi hareket etmeye yönelten manevi kuvvet, erdem. 2-İyi ahlak, iffet, namus, iyi huy. 3-Değer. 4-Bilgi, hüner.
munacat: 1-Gizlice dertleşme, fısıldama. 2-Allah’a dua etme, yalvarma, Onun manevî huzurunda tazarru’ ve niyazda bulunma.
bahoz: Sert rüzgar, fırtına
‘eynelyeqîn: Gözle görür derecede inanma; bir şeyi görerek ve seyrederek bilme.
Musebbîbul Esbab: Bütün sebeplere sâhip olan, hakikî müsebbip olan Cenab-ı Hakk, bütün sebebleri meydana getiren Allah.
ehedîyet: 1-Birlik. 2-Allah’ın her bir şeyde birliğinin tecellî etmesi, Allah’ın birliği.
tewhîd: 1-Birleme, birleştirme. 2-Bir sayma, bir olduğuna inanma, birleme. 3-Allah’ın bir olduğuna inanma, Allah’ın varlığını, birliğini, dengi ve ortağı bulunmadığını kabul etme.
bota binawe: Denizaltı
helfane: Gezinti, piknik
mexlûq: Yaratılmış, yaratık, Allah tarafından yaratılmış
tezyîq: 1-Daraltma, sıkıştırma. 2-Zorlama, baskı. 3-Sıkıntı verme.
muşahede: 1-Bir şeyi gözle görme, seyrederek anlama, seyretme. 2-tas. İlâhî sırları ve tecellileri seyretme, Hakkı seyir ve temaşa etme, İlâhî âlemi görme, Hakkal-yakîn hali. 3-Gözlem.
îstîqbal: Gelecek, gelecek zaman
piloznayene: Sıkıp ezmek, sıkıp suyunu çıkarmak
bilognayene: Bir şeyi tümden yutup sindirmek
pinanî: Gizli, saklı
Wacîbul Wicûd: Varlığı zaruri ve zati olan; varlığı başkasının varlığına bağlı değil, kendinden olup ezeli ve ebedi olan Allah(c.c).
merkûb: Üzerine binilen hayvan veya nakil vasıtası.
rûçik: Surat, yüz hattı, benz
vurîyayene: Değişmek
keştî: Gemi
furqan: Hak ile batıl, iyi ve kötü; hayır ve şer arasındaki farkı gösteren
tewranî: Sıtma
meqsûd: İstenilen şey, istek, arzu, gâye.
gerdon: Gezegen
[1] Namebê Homay ke rehman û rehîm o.
[2] (Homay mi!) bêğeyra to îlahêk çin o, ti heme kemanîye ra pak î. Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.” (Sûreya Enbîya: 87)
[3] (Homay mi!) bêğeyra to îlahêk çin o, ti heme kemanîye ra pak î. Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.” (Sûreya Enbîya: 87)
[4] (Homay mi!) bêğeyra to îlahêk çin o, ti heme kemanîye ra pak î. Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.” (Sûreya Enbîya: 87)
[5] Ti heme kemanîye ra pak î.
[6] Bêğeyra to îlahêk çin o.
[7] Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.
[8] Bêğeyra to îlahêk çin o, ti heme kemanîye ra pak î. Bêşik ez xo rê zulmkerdoxan ra bîya.” (Sûreya Enbîya: 87)
[9] Ma to heme tewir kemanîye ra durî û pak vînenîme. Bêğeyra çîyo ke to ma musnayî, qe zanayîşê ma çin o. Bêşik Ti heme çî rast zanî û heme çî hîkmet reyra kenî.” (Sûreya Beqera: 32)